Αποκαλυπτική συνέντευξη του Πέτρου Αργυρίου στο synenteuxis.gr

(Για όσους θέλουν να εξοικειωθούν με τις αναλύσεις μου, η συνέντευξη μου στο synenteuxis.gr και την Ανδριάνα Τουρνά αποτελεί μια έξοχη σύνοψη τους)

                                      Συνέντευξη του Πέτρου Αργυρίου στην Ανδριάνα Τουρνά

" ... Και οι πολιτικοί, οι εκπρόσωποι των ολιγαρχιών λένε, ναι μα φυσικά, περάστε, κάψτε, γαμήστε, πάρτε ότι θέλετε εκτός από την περιουσία του τάδε και του δείνα γιατί όπως και να το κανουμε, αυτοί κάνουν τα κουμάντα σε αυτή τη χώρα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επί τουρκοκρατίας λέγανε μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και που θα βρείτε στήριξη σε ένα αυτοκρατορικό σύμπαν;

Και τώρα τα ίδια λένε. Και όσες περισσότερες χώρες τα πιστεύουνε, τόσο ποιο ακατάλυτο είναι το επιχείρημα και μεγαλύτερη η σιωπηλή βία και η μεταμφιεσμένη καταστροφή.

Αλλά η ιστορία δεν έχει αδιέξοδα. Όπου τα βρίσκει, τα γκρεμίζει και στο διάβα της εξαφανίζει τους πολιτισμούς που ενστερνίστηκαν τα αδιέξοδα. 

Επιλογή μας είναι το αν θα γράψουμε ιστορία ή το αν θα αφήσουμε την ιστορία να μας γράψει στα παλιά της υποδήματα. Ήδη, έχουμε καθυστερήσει φριχτά..."

 Πηγή: http://synmas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_25.html

                                                                                      Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

                                          

1.Σπουδάσατε στην Ιατρική,την οποία,όμως,εγκαταλείψατε λόγω της «αντιουμανιστικής της εξέλιξης».Θα μας εξηγήσετε τί σημαίνει αυτό πρακτικά;

Αφού εστιάσαμε στο πρακτικό κομμάτι, θα περιοριστώ μόνο σε αυτό: Πρακτικά λοιπόν, η ιατρική είναι στις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως.

Πρακτικά, η ιατρική είναι ένα μαγαζί μαύρου χρήματος και ένας από τους πιο διογκωμένους τομείς της παγκόσμιας παραοικονομίας. Τα φακελάκια πάνε σύννεφο, ο γιατρός είναι σε πολλά μέρη του κόσμου όχι μόνο υπεράνω της ιατρικής δεοντολογίας αλλά και υπεράνω του νόμου όσον αφορά τις επαγγελματικές του πρακτικές, πολλοί διευθυντές νοσοκομείων πλούτισαν εκτρέποντας δημόσιο χρήμα προς τις φαρμακευτικές και τις εταιρίες ιατρικών υλικών. Πρακτικά, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας έχουν προ πολλού αλώσει και τους παγκόσμιους οργανισμούς οι οποίοι σαν τον ψεύτη βοσκό φωνάζουν κάθε λίγο ΠΑΝΔΗΜΙΑ όταν ο μεγαλύτερος πανδημικός κίνδυνος είναι η φαρμακοβιομηχανία και οι πρακτικές της που δημιουργούν ανθεκτικά βακτήρια πολύ πιο γρήγορα από ότι δημιουργούν καινούρια φάρμακα. Πρακτικά, εκατοντάδες φάρμακα αποσύρονται κάθε χρόνο αφού έχουν ήδη αποφέρει θανάτους στους ιατρικούς καταναλωτές και κέρδη στους προμηθευτές, στους μεσάζοντες, στους ιατρούς, στα στελέχη και τους μετόχους των εταιριών. Το μήνυμα είναι σαφές: ο θάνατος σας και η αρρώστια σας τα κέρδη μας. Μπορείτε να διαβάσετε για αυτά λεπτομερώς στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες». Δεν μιλάμε για ιατρική. Μιλάμε για εμπόριο τρόμου και αρρώστιας.

Θα πεταχτούν οι μεγαλοκαθηγητάδες και θα πουν: μα δες τις στατιστικές. Δες πόσο ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής σαν να ήταν θρίαμβος της ιατρικής. Αλλά με εξαίρεση την επείγουσα χειρουργική, τα τεχνολογικά δάνεια και τις υλικοτεχνικές υποδομές όπως πχ τις θερμοκοιτίδες, δεν είναι η ιατρική που ανέβασε το προσδόκιμο ζωής: Είναι η μαζική πρόσβαση σε καθαρό νερό και τροφή, σε στέγη και  θέρμανση. Με άλλα λόγια είναι η υγιεινή και οι πολιτισμικές κατακτήσεις. Και αυτά τα κεκτημένα, στις παρούσες συνθήκες, δυστυχώς αναστρέφονται για όλο και περισσότερους.

 Σπούδασα στην ιατρική και μάλιστα στην Ελλάδα. 200 μπαίναμε με εισαγωγικές 600 βγαίναμε χάρη στις μεταγραφές. Ένας συνδικαλιστής είχε στήσει μαγαζάκι όπου πουλούσε μαθήματα στους επί πτυχίω φοιτητές. Οι φοιτητές, παιδιά 18 και 20 και 24 χρονών σφύριζαν αδιάφορα καθώς κοιτούσαν μόνο τον κώλο τους καθώς οι ορδές των μεταγραφών συνδικαλίζονταν. Όσοι από αυτούς ήταν δε γόνοι καθηγητάδων, πέρναν σειρά για το μεγαλείο.

Άλλοι βάζαν πλώρη για την πολιτική. Θυμάμαι το συμφοιτητή μου τον παραλίγο υπερνομάρχη Κικίλια που εξαργύρωσε την επιτυχία της εθνικής όχι όπως κάναν οι άλλοι πρωταθλητές με μια θέση στα σώματα ασφαλείας, άντε βαριά βαριά στο γραφειοκρατικό δημόσιο αλλά με την είσοδο του στην ιατρική. Βλέπετε, οι γονείς του, μεγαλοκαθηγητές των ΤΕΙ οι ίδιοι, το δασκαλέψαν το παιδί να κοιτάζει ψηλά, πολύ ψηλά. Τώρα που τον έβρισκε το χρόνο, αυτό είναι άλλο θέμα. Εγώ προτείνω πάντως να μετονομαστεί το κυλικείο της σχολής σε Κικιλίο προς τιμήν του. Είναι αρκετά σαφής ο υπαινιγμός μου;

Ο Ιπποκράτειος όρκος έχει γίνει ο όρκος του Υποκριτή. Και συγγνώμη αν αδικώ κάποιους καλούς γιατρούς αλλά μέχρι να μπορέσουν αυτοί να πετάξουν τα παράσιτα από το σώμα της ιατρικής, δεν υπάρχει περίπτωση να το βουλώσω.

Αυτά για τα πρακτικά. Για τα θεωρητικά μπορεί κάποιος να ανατρέξει στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι γιατροί»

2.Μεταξύ άλλων, έχετε γράψει ένα σιβυλλικό, δυστοπικό μυθιστόρημα, τα «Άγρια ζώα της πόλης».Σε ποιο βαθμό αυτό αντικατοπτρίζει την τάξη πραγμάτων που έρχεται;

Η ερώτηση θα ήταν επίκαιρη αν μου την ρωτούσατε το 2004 οπότε και ολοκλήρωσα το εν λόγω μυθιστόρημα. Και αν με ρωτούσατε τότε γιατί έγραψα το βιβλίο η απάντηση θα ήταν μία: για να μην έρθει αυτή η «τάξη» πραγμάτων. Αλλά ποιος θα χαλούσε τα συκώτια του με τα δυσάρεστα τότε; Τώρα πια έχει έρθει η τάξη αυτή πραγμάτων. Και συνεχίζει την  επέλασή της. Ξέρετε, δεν πρόκειται για μια απλή κρίση. Ο δυτικός πολιτισμός απειλείται σύσσωμος, δεν είναι μόνο οι αξίες του που κινδυνεύουν. Αν συνεχίσουν έτσι οι δυτικές ελίτ, διαβλέπω ότι είναι ζήτημα χρόνου ο δυτικός κόσμος να κινεζοποιηθεί. Και δεν το λέω μόνο συμβολικά. Πολιτισμοί ανεβαίνουν και αν δεν αντιμετωπίσουν τους κινδύνους και τις προκλήσεις που και οι ίδιοι δημιουργούν καταρρέουν. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία ανάμεσα σε άλλα. Αλλά δε μαθαίνουμε ποτέ. 

3.Ο Γκιμπράν είχε πει ότι ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περιέχει το μαργαριτάρι της γνώσης. Κατ’ επέκτασιν, ο πόνος, θεωρείτε, μας κάνει πιο ανθρώπινους ή μας απανθρωποποιεί;

Ας ρωτήσουμε πως νιώθει το όστρακο. Όταν το συνθλίβουν για να κλέψουν το μαργαριτάρι από μέσα του και να το κάνουν κολιέ οι κυρίες της αυλής. Ή το τσιτάχ όταν το γδέρνουν για να ζεσταίνει άτριχα θηλαστικά. Σχεδόν  ότι έχουμε σε πλεόνασμα και πολυτέλεια προέρχεται από τον πόνο των  άλλων. Από έναν άλλο κόσμο. Από τον τρίτο κόσμο. Από τον κλεμμένο μόχθο, την κλεμμένη γη και την κλεμμένη αξιοπρέπεια των παιδιών της Αφρικής και των μανάδων Μέσης Ανατολής.

Και φοράμε τον πόνο, επιδεικτικά. Ναι ο πόνος είναι ανθρώπινος. Αλλά έχει ουδό. Αν το όρια ξεπεραστούν τότε γίνεσαι απάνθρωπος. Ή άγιος. Το πρώτο πολύ συνηθέστερα από το δεύτερο.

Ναι ο πόνος είναι μια πανανθρώπινη γλώσσα. Αλλά βλέπετε εσείς πλειοψηφίες που έχουν τη διάθεση να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν; Ο καθένας από εμάς είναι κλεισμένος σε μια φούσκα, μια φαντασιακή, εγωτιστική φούσκα, μια φούσκα φτιαγμένη από κλεμμένα όνειρα, μόχθο και πόνο που επιπλέει σε μια θάλασσα από σκατά. Όσο μεγαλύτερη η φούσκα, όσο πιο πολυτελής και όσο περισσότερο επιπλεύσει, τόσο το καλύτερο για εμάς.

Φτάσαμε σε τόση εξοικείωση με το σφετερισμό που δεν κουνήθηκε φύλο όταν «πολιτικός» μας έκανε την πρόταση κομμάτι των κονδυλίων της ΕΕ για τον τρίτο κόσμο να παροχετευτεί στην Ελλάδα. Τέτοια πρεζάκια είμαστε.

Οι φούσκες σκάνε όμως. Όλες οι φούσκες σκάνε. Σήμερα η δική μας, αύριο των ΗΠΑ κοκ. Και μετά βρίσκεσαι μέσα στη θάλασσα των προβλημάτων που τα δεχόσουν ως αναντίρρητο τρόπο ζωής.

Δεν μαθαίνουμε ποτέ.

   

4.Στο βιβλίο φαίνεται να διατείνεστε ότι η διαστροφή είναι χαραγμένη στο DNA μας. Αληθεύει αυτό; Πώς ορίζετε εσείς τη διαστροφή;

Δεν διατείνομαι κάτι τέτοιο. Πρώτα από όλα ήμουν από τους λίγους που αντιστάθηκα στη δικτατορία του DNA. Από τους λίγους που άσκησα κριτική στο Human Genome Project όταν όλοι το χαιρέτιζαν ως μεγάλο θρίαμβο της ανθρωπότητας. Και μετά ήρθε το Human Epigenome Project και άλλαξε την μεγαλεπήβολα ηλίθια γραμμική εικόνα που είχαμε. Και αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε στις «Θανάσιμες Θεραπείες». Δε θα χρησιμοποιούσα ποτέ τη φράση «είναι στο DNA μας, σας, τους».

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην ερώτηση. Στα «Άγρια Ζώα της Πόλης» υπάρχουν δύο είδη «διαστροφής». Η ατομική κάποιων χαρακτήρων η οποία είναι προϊόν μιας αποστέρησης της αγάπης ή ένα φτωχό υποκατάστατο της στα σπλάχνα μιας ανθρωποφάγας κοινωνίας όπου οι συνθήκες της αγάπης δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν και αυτό οδηγεί τους χαρακτήρες σε μια  μάταια αναζήτηση όπου αναμειγνύουν την οδύνη με την ηδονή, να μπορέσουν να νιώσουν έστω κάτι σε έναν κόσμο που σε κάνει αναίσθητο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πιο ανθρώπινου ίσως χαρακτήρα του μυθιστορήματος, της Λένας, της κτηνοβάτριας, μιας γυναίκας που φοράει με επιτηδευμένη αξιοπρέπεια τις πληγές της παλαιότερης συμβίωσης της με ένα μαφιόζο και που ψάχνει στο ντόπερμαν της αυτό που δεν μπορούν και δεν θέλουν να της δώσουν τα ανθρώπινα σερνικά.

Μοιραία, αυτή η διαστροφή, η πιο ανθρώπινη, εκβάλλεται στο σεξ όπου και παίρνει μορφές ακραίου πειραματισμού. Και το σεξ παναθρώπινη γλώσσα είναι αλλά γίνεται και αυτό εμπόριο και μορφή εκμετάλλευσης και δουλεία, άλλοτε «παράνομη» όπως η πορνεία και άλλοτε νόμιμη και θεσμοθετημένη όπως ο γάμος. Στην ουσία, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες του βιβλίου είναι απλά δέκτες και σε κάποιο βαθμό πομποί μιας παγκόσμιας διαστροφής και στρέβλωσης του ανθρώπινου. Διαστροφής και στρέβλωσης που δεν είναι suis generis ή μάλλον σπάνια είναι τέτοια.

Η δεύτερη κατηγορία είναι η οργανωμένη διαστροφή της Αδελφότητας του βιβλίου. Αυτών των καθωσπρέπει κυρίων για τους οποίους η οδύνη των άλλων αποτελεί την ηδονή τους. Γνήσιοι καταστροφιστές και πράκτορες της διαστροφής.  Πάρτε ένα σκοτεινό ιερατείο και διασταυρώστε το με το ΔΝΤ: αν καταλαβαίνετε την αναλογία, αυτό είναι η Αδελφότητα των Οιμωγών, πολύ πιο πραγματική από ότι η καθημερινή φαντασία επιτρέπει να αποδεχτεί . Η οδύνη των άλλων τους δίνει θεϊκή δύναμη.  

Από τη σφαίρα των προσωπικών εμπειριών και αδιεξόδων, τα Άγρια Ζώα της Πόλης το 2004 περνούσαν στη σφαίρα της εξουσίας, του κυνισμού, του σαδισμού και του καταστροφισμού της που επηρεάζει και επιδιώκει να ορίσει και την προσωπική εμπειρία. Αυτό ναι, είναι ύβρις. Είναι διαστροφή. Και είμαστε τα καθημερινά της θύματα και ο πηλός με τον οποίο φτιάχνει αγάλματα σαν να ήταν κάποια θεότητα. Εδώ που τα λέμε, όταν οι άνθρωποι παραχωρούν τα βασικά τους δικαιώματα και ποιότητες για ποταπά ανταλλάγματα, ποιος να κατηγορήσει αυτόν που ασκώντας εξουσία πάνω στους ανθρώπους νιώθει το ανώτερο είδος ζωής στον πλανήτη;  

5.Παρακολουθείτε χρόνια το παρασκήνιο των πολιτικών της δημόσιας υγείας καθώς και των παγκόσμιων σχεδιασμών αναφορικά με αυτή.Πόσο καλά πληροφορημένοι- ή παραπληροφορημένοι- είμαστε σχετικά με αυτή;

Είμαστε πάρα πολύ καλά παραπληροφορημένοι. Αν και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ένας άνθρωπος ο οποίος κάνει αντιπροπαγάνδα θα πρέπει να απαντάει σε αυτήν την ερώτηση στον πρώτο πληθυντικό. Πρέπει κάποια στιγμή οι άνθρωποι να καταλάβουν το προφανές. Όταν μιλάμε για πολιτικές δημόσιας υγείας, μιλάμε για πολιτική και όχι για δημόσια υγεία. Και όταν μιλάμε για πολιτική, μιλάμε για τον αγώνα των συμφερόντων των λίγων έναντι στα συμφέροντα των πολλών και την προσπάθεια τους να παρουσιαστούν στην κοινή γνώμη ωσάν τα συμφέροντα των λίγων να είναι τα συμφέροντα των πολλών. Σε ένα πεδίο όπως η δημόσια υγεία όπου στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καν «επιστημονικοί δημοσιογράφοι» καθώς με ελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος της δημοσιογραφίας ήταν λαϊκίστικα ανοιχτός σε κάθε λογής άχρηστο και τα σκυλιά δεμένα και δεν δάγκωναν τα χέρια που τους τάιζαν, μπορώ να αναφέρω χιλιάδες ονόματα που κάναν σοβαρή προπαγάνδα και δύο ονόματα  που κάναν σοβαρή αντιπροπαγάνδα: Τον Κλεάνθη Γρίβα και τον Πέτρο Αργυρίου.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, τα παθήματα άρχισαν να γίνονται μαθήματα μέσω ενός από τους βασικούς μηχανισμούς της προπαγάνδας: Της επανάληψης μέχρι τελικής πτώσης. Έτσι πολύ κόσμος δεν πήγε να κάνει τα Fast Track εμβόλια κατά των αυθαίρετα ανακηρυγμένων επιδημιών των νέων γριπών όχι επειδή «ήξερε» ή επειδή «πληροφορήθηκε» αλλά επειδή άρχισε να καταλαβαίνει το παιχνίδι. Παρά ταύτα, η προπαγάνδα γύρω από τη δημόσια υγεία που επιβάλει τα ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος της δημόσιας υγείας, συνεχίζει αμείωτα σε πολλά πεδία ενώ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού παραμένει ανατριχιαστικά ανυποψίαστο. Ακόμη και όταν η διάψευση της προπαγάνδας έρχεται από επίσημα χείλη, η διάψευση αποκρύπτεται από τα μήντια. Το ξέρατε πχ ότι το 2008 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε λήξασα την ετεροφυλοφιλική πανδημία του AIDS; Ή ότι το 2009 ο γερμανός επικεφαλής του Συμβουλίου της Ευρώπης Wolgang Wodarg δήλωνε επίμονα πως οι γρίπες των πουλερικών και των χοίρων ήταν από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του 21^ου αιώνα; Και πως το ακόλουθο πόρισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης κατάγραψε αδιαφάνεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και διαπλοκή αξιωματούχων του με φαρμακευτικά συμφέροντα;

Τα κάναν αυτά πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες; Πρώτα θέματα στις ειδήσεις που μέρα νύχτα για μήνες μας κάναν πλύση εγκεφάλου με τις γρίπες; «Τόση αθωότητα στις μέρες μας;» όπως είπε και ο Πουλικάκος στον Πρετεντέρη. 

6. «Παρά φύσιν» ονομάζεται το απόσταγμα της τελευταίας σας έρευνας,η οποία ολοκληρώθηκε πέρυσι το καλοκαίρι.Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτό; 

Ναι, να μιλήσω. Για τους κινδύνους στο τραπέζι σας, για τα διατροφικά σκάνδαλα που το άνοιγμα των ευρωπαϊκών συνόρων ευνοούν. Για τα σκαθάρια σε βρεφικές σκόνες γάλακτος, τη ροζ γλίτσα στο μπέργκερ, το σκάνδαλο του αλογίσιου γάλακτος, την Coca Cola που ξεκίνησε ως κοκαϊνούχο κράσι μέχρι που απαγορεύτηκε το κρασί, για το χάπι αδυνατίσματος που σκότωσε όχι τη δίαιτα ούτε το πάχος αλλά αυτούς που το παίρναν σε μια από τις μεγαλύτερες ιατρογενείς τραγωδίες για την οποία εντό στο Ελλάντα δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε, για τα εκρηκτικά καρπούζια, για τον καρκίνο που κολλάει με τα γλωσσόφιλα, για τα μεταλλαγμένα και τον πόλεμο που οι εταιρίες τους διεξάγουν απέναντι σε ολόκληρα κράτη, για τα μεταληγμένα και τους διατροφικούς καταναλωτικούς πειραματισμούς στην  Ελλάδα, για τον τόνο που είναι πλακολεπιδόψαρο, για τη μόδα των ακρωτηριασμών βυζιών, τι να πρωτοπώ;

Θα πω μονάχα ότι δεν βρίσκω εκδότη. Φυσικό θα μου πείτε. Αφού υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες κότες που αγοράζουν ακόμη και μέσα στην κρίση Μαντά και Διβάνη, όσοι μεγαλοεκδότες επιβιώνουν της κρίσης καθώς οι μικρομεσαίοι τα τίναξαν τα πέταλα, θα προσαρμοστούν στην «αγορά» και θα συνεχίσουν να πουλάνε αυτά που μάθαν στους καταναλωτές γραφής να αγοράζουν.   Δεν είναι απλά τέλειο; Να πεθαίνεις οικονομικά, νοητικά, συναισθηματικά, αισθητικά, σεξουαλικά λόγω της βλακείας των άλλων θέλοντας και μη καθώς είσαι συνδεδεμένος μαζί τους και οι εκμεταλλευτές της βλακείας να πλουτίζουν και να δυναμώνουν μη αντιστρεπτά;

Παρακαλώ όποιον αναγνώστη έχει στέρεα ιδέα για άλλο αποτελεσματικό μοντέλο έκδοσης να με διαφωτίσει. Ειλικρινά. Μας είναι απαραίτητο. 

7.Μια ματιά στην πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα τώρα.Πριν λίγες μέρες έγινε η ανάληψη της ευθύνης για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των μελών της Χρυσής Αυγής Γ.Φουντούλη,Μ.Καπελώνη από τις Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες.Πολλοί έσπευσαν να κάνουν λόγο για πλαστή προκήρυξη.Ποια είναι η γνώμη σας επ’ αυτού;

Συνομιλώντας προ ημερών με έναν από τους καλύτερους Έλληνες αναλυτές, τον Ιωάννη Μιχαλέτο, καταλήξαμε στο ότι είχαμε ανεξάρτητα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα: Ο συντάκτης και η όποια ομάδα (αν υπάρχει) πίσω από αυτόν δεν ταυτίζονται με τους εκτελεστές και όποια ομάδα (αν υπάρχει) πίσω από αυτούς. Αυτό δεν μπορεί να στοιχειοθετεθεί όμως και για αυτό το λόγο δεν προχώρησα σε ανάλυση του ζητήματος στο blog μου agriazwa.blogspot.com.

Είναι προφανές όμως ότι όπως και οι εκτελεστές έτσι και ο συντάκτης ποντάρουν στη στρατηγική της έντασης, υπακούουν όχι σε επαναστατικές αλλά τρομοκρατικές λογικές (το θέμα διαχωρισμού επαναστατικότητας και τρομοκρατίας είναι πολύ πολύπλοκο και έχει προκληθεί μεγάλη σύγχυση γύρω από αυτό) και ότι θέλουν και αυτοί να δημιουργήσουν ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που ευνοεί φυσικά το κυβερνητικό έργο το οποίο τα τελευταία 5 χρόνια δεν είναι άλλο παρά η ρευστοποίηση της Ελλάδας υπό συνθήκες φτωχοποίησης και παράλληλα η προστασία των Έλληνων Ολιγαρχών (βλέπε λαθρεμπόριο πετρελαίου, τράπεζες και κανάλια) αλλά και όσο αυτό είναι εφικτό και των κομματικών και πελατειακών μηχανισμών που έχουν τοποθετηθεί δεκαετίες τώρα κυρίως μέσα σε θύλακες του δημοσίου. Η αριστερά μιλάει για προβοκάτορες και πρακτοριλίκια. Δείχνει να αδυνατεί να καταλάβει όμως ότι αυτοί που δρουν ως πράκτορες στην Ελλάδα δεν ανήκουν μόνο στις οικογένειες των μυστικών υπηρεσιών όπου δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να εντάξει την ΕΥΠ καθώς εδώ και κάμποσα χρόνια η ΕΥΠ ή έστω μεγάλο κομμάτι της μόνο μυστική δεν είναι.

Υπάρχουν λοιπόν και οικονομικοί πράκτορες και πολιτικοί και τραπεζικοί πράκτορες και διπλοί και τριπλοί πράκτορες και πρώην πράκτορες με δική τους ατζέντα και δικούς τους πράκτορες και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Τραπεζίτες στην Ελλάδα λειτούργησαν ως πράκτορες. Ας θυμηθούμε πως ο Λαυρεντιάδης της Proton «έγινε» με λεφτά του group Carlyle η οποία είχε μέσα επενδυμένα συμφέροντα της προεδρικής οικογένειας Bush αλλά και της οικογένειας Ladden του δήθεν σαουδάραβα αρχιτρομοκράτη Bin Ladden. O Βγενόπουλος με τον ιδιαίτερο ρόλο του σε Ελλάδα και Κύπρο με τα υποτιθεμένα ή όχι κεφάλαια από το Κατάρ. Οι Βαρδινογιάννηδες που γίναν μέσω των εκδουλεύσεων τους στον αμερικανικό στόλο. Εντάξει, δεν τους λες πράκτορες ακριβώς, αλλά ενδιαμέσους. Κάποιοι θα τους χαρακτήριζαν ως «μεσίτες δύναμης» (power brokers) ή όπως τους λέει ο George Soros πράκτορες επιρροής. Δεν είναι τυχαία φυσικά η ύπαρξη του φίλου του Soros, Alex Rondos, ενός ανθρώπου που υπηρέτησε στην Παγκόσμια Τράπεζα, σε οργανώσεις τόσο της καθολικής όσο και της ορθόδοξης εκκλησίας και εσχάτως έγινε και αντιπρόσωπος της ΕΕ σε περιοχή της Αφρικής, όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Ούτε τυχαίο ότι οι κολλητοί σύμβουλοι του Σαμαρά προέρχονται από την αριστερά: Ο Κρανιδιώτης ήταν ΠΑΣΟΚ, ο Λαζαρίδης Μαρξιστής. Ούτε η ενσωμάτωση στη ΝΔ πολιτευτών του ΛΑΟΣ με παρελθόν στην ΕΠΕΝ, στην Πολιτική Άνοιξη κοκ.

Ιδιαίτερα αξίζει να σημειωθεί η αναφορά της προκήρυξης στον ξεχασμένο Βαβύλη ο οποίος παρουσιάστηκε ως πράκτορας Ορθόδοξου Πατριαρχείου αλλά παράλληλα πουλούσε ισραηλινά υλικά στην ελληνική αστυνομία.

Ούτε τυχαία είναι η αυτοκτονία του Κώστα Τσαλικίδη της Vodaphone για το σκάνδαλο υποκλοπών εις βάρος της κυβέρνησης Καραμανλή, ούτε η απόπειρα αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου σε μια υπόθεση με οσμή σεξουαλικού σκανδάλου στην οποία είχε εμπλακεί και ο Θέμος Αναστασιάδης. Ούτε τυχαία είναι η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια από τη Σέχτα σε ένα χτύπημα που ομοιάζει στη μαφιόζικη μέθοδο του με αυτό κατά των χρυσαυγιτών. Η δολοφονία του έγινε μετά από επιστολή του στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην οποία αναφερόταν και η σύγκρουση του με τον Θέμο. Δεν λέω ότι σχετίζονται. Αλλά δεν μπορώ να ορκιστώ και ότι με κάποιον άμεσα ή έμμεσο τρόπο δεν σχετίζονται. Ούτε τυχαίες είναι οι απόπειρες επαγγελματικής εξόντωσης του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη (και μάλλον και φυσικής) και του Βασίλη Χήτου, επίσης δημοσιογράφου και υποψήφιου τότε βουλευτή των ΑΝΕΛ (που παρολίγον να οδηγήσει και στην αυτοκτονία του) από το blog Fimotro, μάλλον του δημοσιογράφου Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος πήρε προαγωγή το 2012 για να γίνει κεντρικός παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Kontra.

Όλα αυτά συμβαίνουν ελλείψει οργανωμένου κράτους και πάνω σε μια νωθρή και οσφυιοκαμπτική κοινωνία. Ελλείψει οργανωμένου κράτους, τα παρακράτη λειτουργούν ελέω κράτους.

Το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα παραμένει τόσο επίκαιρο όσο όταν το πρωτοείπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

  

8.Σε σχετικό σας άρθρο, διατείνεστε ότι η πολιτική αυτή δολοφονία είχε ως στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σχετικά με το τελεσίγραφο του ΟΗΕ προς την Κύπρο για έναρξη διαπραγματεύσεων με την τουρκοκυπριακή πλευρά.Μια υπόθεση που φαντάζει λογική είναι και λογικά αναγκαία;

Φυσικά και όχι. Μια λογική υπόθεση δεν είναι «αναγκαία». Αλλά είναι πολύ πιο πιθανή από ψευδείς υποθέσεις. Πρώτα απ’ όλα, στο εν λόγω άρθρο, πέρα από τον τίτλο του και τους λόγους επιλογής του τίτλου, δεν περιγράφεται κάποιος μηχανισμός σύνδεσης ανάμεσα στην εκτέλεση των νεαρών χρυσαυγιτών και τα όσα τραγικά διαδραματίζονται στην Κύπρο. Αυτό που περιγράφεται είναι η ένοχη σιωπή των μήντια και της κυβέρνησης του δήθεν υπερπατριώτη Σαμαρά που έριξε τον Μητσοτάκη δήθεν για την ονομασία των Σκοπίων και παρατά την Κύπρο στην μοίρα που της επιφύλαξε η Ελλάδα μέσω κοινών μεθοδεύσεων και προσώπων.

Για δεκαετίες, υπήρχε πολιτική σύνδεση Ελλάδας Κύπρου. Αυτή χρησιμοποιήθηκε για να βουλιάξει και η Κύπρος μαζί με την Ελλάδα. Και αφού έγινε αυτό και αποδυναμώθηκε πλήρως ο ελληνισμός και εκτοπίστηκε και η ρωσική επίδραση μέσω του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων, ο κάθε μεγάλος παίχτης μπορεί αβίαστα να παίξει το δικό του παιχνίδι. Το παιχνίδι στην Κύπρο το παίζουν τώρα οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία (το πολιτικό του κομμάτι), η Τουρκία και η Γαλλία και Ισραήλ (στα ενεργειακά).

Πρέπει να θυμόμαστε ότι για να συμβεί ένας πόλεμος ή μια πολιτική δολοφονία, μπορούν να υπάρχουν πολλές ικανές και αναγκαίες συνθήκες και μια πολύπαραγοντική συναίνεση συμφερόντων. Στο Ιράκ δεν ήταν μόνο πχ τα πετρέλαια ή μόνο τα συμφέροντα του Ισραήλ αλλά μια ευρύτερη συναίνεση πολλών συμφερόντων.

Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει όσον αφορά τα κίνητρα της εκτέλεσης των χρυσαυγιτών.  Όχι ένας στόχος αλλά η εξυπηρέτηση μιας ευρύτερης ατζέντας τα σημαντικότερα κομμάτια της οποίας είναι η επαναπροτεκτορατοποίηση Ελλάδας-Κύπρου. Δεν μπορούμε όμως να ισχυριστούμε με οποιαδήποτε βεβαιότητα κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορούμε να ξέρουμε είναι τα αποτελέσματα της εκτέλεσης.

Η εκτέλεση σκέπασε με τον κουρνιαχτό της ακόμη πιο αποτελεσματικά την ένοχη σιωπή για το θέμα της Κύπρου και κέρδισε χρόνο για τους κυβερνώντες στην Ελλάδα. Αν κάποιος ήθελε ένα μηχανισμό συγκάλυψης, δεν θα μπορούσε να βρει ηχηρότερο.

Δε λέω ότι έγινε επί τούτου. Αλλά όπως τονίζω, στην κορυφή της ατζέντας των συμφερόντων όσον αφορά το γεωπολιτικό μας χώρο, είναι η επαναπροτεκτορατοποίηση της Ελλάδας και της Κύπρου. Και επειδή φαίνεται Ελλάδα και Κύπρος να έχουν ήδη μοιραστεί ανάμεσα σε διαφορετικούς παίχτες, έπρεπε να σπάσει η ιδέα του κοινού χώρου ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο. Θυμάστε τα περί ΑΟΖ; Θυμάστε πόσο την παίζαν την ΑΟΖ; Τι απέγινε η ΑΟΖ; Να τονίσω ότι η Ελληνοκυπριακή ΑΟΖ θα ήταν και ευρωπαϊκή ΑΟΖ και θα καθιστούσε την ΕΕ κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο και πολύ ισχυρότερο γεωπολιτικό παίχτη. Αλλά στη Γερμανία επιτρέπονται μόνο τόσα κέρδη από την κρίση. Μόνο οικονομικά και διοικητικά. Δεν της επιτρέπεται γεωπολιτική αναβάθμιση τέτοιας κλίμακας.

Ιδιαίτερα μετά την πολιτική της καμένης γης που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Μ.Ανατολή μέσω των χρήσιμων ηλιθίων τους των εξτρεμιστών ισλαμιστών και την αφόρητη οικονομική πίεση που και οι ίδιες δέχονται από το χρηματοπιστωτικό, οι ΗΠΑ οφείλουν να σχεδιάσουν καινούριο γεωπολιτικό χάρτη. Και η Κύπρος φαίνεται να είναι βασικό κομμάτι αυτού του σχεδιασμού, τον οποίο ενδέχεται να τον δούμε να διαμορφώνεται στο επόμενα 5 χρόνια- αν δεν έχει καταρρεύσει κυρίως εκ των έσω μέχρι τότε η Αμερικανική αυτοκρατορία.  

9.Θεωρείτε ότι ο Σύριζα προβάλλει ουσιαστική εναλλακτική στο μνημονιακό μονόδρομο της ΝΔ;

Last year. Το 2013 δεν είναι το ίδιο με το 2012. Ας το καταλάβουν αυτό επιτέλους οι Έλληνες. Υπάρχει ιστορικός χρόνος. Και στις τωρινές συνθήκες τρέχει απίστευτα γρήγορα. Κάθε μέρα που περνά η οικονομική καταστροφή γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Αυτό άλλωστε ήταν το μέλημα των μνημονιακών κυβερνήσεων. Αγοράζοντας χρόνο, ξεπουλάν πιο εύκολα. Δεν χρειάζεται να ρίξεις και άλλα ξύλα στη φωτιά που καίει το δάσος. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάζεις τη φωτιά και να μην επιτρέψεις σε κανένα να τη σβήσει. Αυτό είναι το σχέδιο Νέρωνα και εμείς η Ρώμη του. Δεν μπορεί ο Σύριζα να αντιστρέψει την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί πλέον. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Σύριζα είναι να πιέσει για πολιτική λύση. Αν βρεθούν στην Ευρώπη συνομιλητές που καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζεται και εις βάρος της ΕΕ. Και αυτό που μπορεί να κάνει ο Σύριζα είναι να απαλλάξει ή έστω να περιορίσει το ρόλο των Ελλήνων ολιγαρχών που κοστίζουν απίστευτα σε όλα τα επίπεδα, στο ηθικό, στο δίκαιο, στο οικονομικό, στο πνευματικό. Ναι αυτό μπορεί ίσως να το κάνει ο Σύριζα. Και κάτι τέτοιο θα ανακουφίσει τους πολίτες. Δεν πρόκειται όμως να τους επιστρέψει στο 2007. Πέθανε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Την σκοτώσαν. Πέθανε και η επίπλαστη ευμάρεια. Αν ο Σύριζα επιδιώξει μια νέα Πασοκρατία θα καταδικάσει και τη χώρα και τον εαυτό του και το κοινωνικό όραμα και μάλιστα ακαριαία. Ας το βάλουν αυτό στο μυαλό τους κάποιοι μπουμπούνες. Για να κλείσουμε με τα κομματικά που καμία αγάπη ποτέ δεν τους είχα καθώς οι κρίσεις μου γίνονται με κριτήριο το μέλλον της χώρας και τίποτε άλλο, εγώ προσωπικά ελπίζω σε μια συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ όπου θα μπουν κόκκινες γραμμές και σε κάποιες από τις εμμονές που έχουν απομείνει στο Σύριζα από το μαρξιστικό του παρελθόν.

Τον Ιούνιο του 2012 και για πρώτη φορά οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία να πετάξουν στα σκουπίδια την δικομματική διαπλοκή και τη δημοκρατία τραβεστί και να γράψουν μια καινούρια σελίδα. Δεν το κάναν. Και η ιστορία τους έκρινε αδυσώπητα. 

10.Διανύουμε μια περίοδο όπου για πρώτη φορά από τη δημιουργία της, απειλείται με διάλυση η Ε.Ε. Παρά την προφανώς λαθεμένη οικονομική και νομισματική πολιτική της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το ευρώ έχουν προαγάγει την πολιτισμική ένωση των ευρωπαϊκών λαών, φαινόμενο ακόμη πιο αισθητό στη δυτική και βόρεια Ευρώπη.Πρέπει η Ελλάδα να εγκαταλείψει την ιδέα της Ένωσης ή να επιμείνει, παρά το οικονομικοπολιτικό αδιέξοδο;

Εγώ αυτό που βλέπω είναι να φουντώνει ο αντιφεντεραλισμός με τις πολλές κατά τόπους εκφάνσεις του. Όλοι ονειρεύονται την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων, των συνεργασιών, των ιδεών, του πολιτισμού. Το ζήσαμε αυτό για λίγο και ήταν όμορφα.

Αλλά: η Ευρώπη δεν έχει γεωπολιτική ατζέντα. Άγεται και φέρεται πλέον από τους μεγάλους παίχτες. Η εισβολή του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα ήταν όνειδος.

Όταν μάθαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι ο Παπανδρέου σκοπεύει να βάλει το ΔΝΤ στην Ευρώπη μιλήσαν για προδωσία. Και καλά κάναν. Η ΕΕ δεν είναι για πέταμα. Υπάρχουν θεσμοί, υπάρχει δίκαιο. Αλλά όλα, η κρίση τα ισοπέδωσε. Τώρα έχουμε ένα θεσμό στην Ευρώπη: Την τρόικα. Την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το βρώμικο ΔΝΤ και την Άντζελα Μέρκελ.

Αυτό δεν είναι Ευρώπη. Πριν έρθει ο Ολαντρεού έπαιζε και η Γαλλία στο παιχνίδι.

Και πριν έρθει ο Παπανδρέου, υπήρχε ΕΕ. Με τα στραβά της, τα καλά της αλλά υπήρχε.

Η κρίση ήταν ο δούρειος ίππος για την επιβολή απολυταρχισμών μέσω αδιεξόδων. Αυτό ήταν όλο.

Υποχρεούμαι να διαλύσω την προπαγάνδα πως έξοδος από το Ευρώ ισοδυναμεί με αντιευρωπαϊσμό.

Η ΕΕ είναι χώρες, λαοί, πολιτισμοί, συσχετισμοί, αντιπροσώπευση. Το ευρώ είναι μια σιδηρά παρθένα. Πρέπει να ξαναφτιαχτεί λαμβάνοντας υπόψιν τις ευρωπαϊκές ιδιαιτερότητες που αποτελούν πλούτο και όχι πρόβλημα. Αν όχι, πρέπει να διαλυθεί ειδάλλως θα συνθλίψει τα κράτη μέλη της ΕΕ. Όπως έκανε και με την Ελλάδα.

Το δίλημμα μέσα στο Ευρώ ή έξω από την Ευρώπη δεν είναι παρά μια πολύ βρώμικη προπαγάνδα που εμφυτεύτηκε στα κεφάλια των πολιτών: Δεν αποφασίζει το Ευρώ για την Ευρώπη. Η Ευρώπη αποφασίζει για το Ευρώ: Ας συνέλθουμε επιτέλους από τις αρλούμπες που τα ιερατεία των αχρείων βγάζουν από τον κ…λο τους. Και μετά κάνουν και το σκατό τους παξιμάδι όπως δηλώνει και βουλευτής της ΝΔ Τσαμτζής για τους πενιχρούς μισθούς των 7.000 ευρώ (μαζί με τα βουλευτικά εξτραδάκια). Και μας δίνουν να τα φάμε.

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να βρωντοφωνάξουν: Όχι άλλα σκατά: Και αυτό μπορούν να το κάνουν είτε μέσω μιας πανευρωπαϊκής «Γαλλικής επανάστασης» είτε πολύ πιο απλά και ανώδυνα, εκλέγοντας αντιπροσωπευτικές ηγεσίες αντί των εκπροσώπων των ολιγαρχιών όπως συχνά κάνουν μέχρι τώρα. 

11.Σύνταγμα,Αμαλιάδα,Κερασέα Θεσσαλονίκης. Τελικά, η πολιτική δολοφονεί έμμεσα τους υπηκόους της;Είναι οι αυτοκτονίες των απελπισμένων πολιτικές δολοφονίες;

Μόνο με τις αυτοκτονίες μετράμε τις ανθρωποθυσίες που επιβάλει αυτή η πολιτική;

Πείτε μου, πόσοι γίναν πρεζόνια αυτά τα χρόνια; Πόσα από αυτά τα πρεζόνια πέθαναν από χρήση κοινής σύριγγας και από κακουχίες; Πόσοι άστεγοι πέθαναν από το κρύο; Πόσοι γέροι χωρίς θέρμανση πέθαιναν από επιπλοκές υγείας από το κρύο;

Πόσοι πέθαιναν επειδή δεν ήρθε έγκαιρα το ασθενοφόρο;

Πόσοι σε επεμβάσεις ή περιμένοντας στην ουρά για αυτές;

Πόσοι από έλλειψη ιατρικών υλικών ή ιατρών ή νοσοκόμων;

Πόσα παιδιά δεν είχαν λεφτά να κάνουν σωτήριες επεμβάσεις στο εξωτερικό όταν αυτό δεν ήταν δυνατό να συμβεί στην Ελλάδα;

Πόσοι πέθαναν από έλλειψη υγιεινής στα νοσοκομεία γιατί απλά δεν φτάνει το προσωπικό και για καθαριότητα;

Τι να λέμε τώρα. Το 2011 είχαμε ρεκόρ θανάτων έναντι των γεννήσεων στην Ελλάδα. Από το 1942 είχαμε να δούμε τέτοια νούμερα. Τα αμετανόητα @ρχιδια που λεν έλα μωρέ γενοκτονίες και βλακείες τώρα τα λένε γιατί δεν έχουν καμία ιδέα πως είναι να είσαι Έλληνας κάτω από τα όρια της φτώχιας το 2010, το 2011, το 2012, το 2014, το 2015, το 2016, μέχρι το 2024 και βάλε.

12.Μπορεί τελικά να λειτουργήσει η δυτική αστική δημοκρατία; Αν όχι, έχουμε εναλλακτική;

Σε λαούς με αντίληψη και αντίληψη κοινού καλού ναι. Μπορεί. Και κατά καιρούς και κατά τόπους λειτουργεί. Στην Ισλανδία δεν κάναν καμιά ματοβαμένη επανάσταση. Ξεφορτωθήκαν τη φύρα του χρηματοπιστωτικού που τους είχε δώσει και αυτούς την πλάνα υπόσχεση της ευμάρειας χωρίς μόχθο και ζούνε από τα ψάρια. Υπεραπλουστευτικά το λέμε. Στις Σκανδιναβικές χώρες δεν απαγόρευσαν τον πλούτο. Δεν απαγόρευσαν την ιδιοτέλεια. Της βάλαν όρια όμως. Και το μεγαλύτερο κομμάτι του (ας μου επιτραπεί η έκφραση) πλεονάζοντος πλούτου είτε γυρνάει στην κοινωνική βάση είτε αποθησαυρίζεται σε κρατικά funds με αγαστή διαχείριση. Funds πετρελαίου, funds ξυλείας.

Για αυτό και κανείς σχεδόν ποτέ δεν αναφέρεται στο σκανδιναβικό μοντέλο. Χαλάει τη σούπα σε όλους.

Όταν θα το αλώσουν όμως οι πράκτορες των ιδιωτικών συμφερόντων και οι μαριονέτες τους οι πολιτικοί, θα εμφανιστούν οι Μανδραβέληδες όλων των χωρών και θα λένε, να που μας τα λέγατε παχιά με το σκανδιναβικό μοντέλο. Βούλιαξε και αυτό. Η μόνη λύση είναι ο ολοκληρωτισμός.

Ας είμαστε σοβαροί. Στη χώρα, πριν από τη χώρα μας και σε άλλες χώρες, έρχονται με τελεσίγραφα και λένε: ολοκληρωτισμός ή εξαφάνιση με πολύ πιο πολεμικό αλλά και λιγότερο σαφή τρόπο από όταν το πε ο Μουσολίνι.

Και οι πολιτικοί, οι εκπρόσωποι των ολιγαρχιών λένε, ναι μα φυσικά, περάστε, κάψτε, γαμήστε, πάρτε ότι θέλετε εκτός από την περιουσία του τάδε και του δείνα γιατί όπως και να το κανουμε, αυτοί κάνουν τα κουμάντα σε αυτή τη χώρα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επί τουρκοκρατίας λέγανε μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και που θα βρείτε στήριξη σε ένα αυτοκρατορικό σύμπαν;

Και τώρα τα ίδια λένε. Και όσες περισσότερες χώρες τα πιστεύουνε, τόσο ποιο ακατάλυτο είναι το επιχείρημα και μεγαλύτερη η σιωπηλή βία και η μεταμφιεσμένη καταστροφή.

Αλλά η ιστορία δεν έχει αδιέξοδα. Όπου τα βρίσκει, τα γκρεμίζει και στο διάβα της εξαφανίζει τους πολιτισμούς που ενστερνίστηκαν τα αδιέξοδα. 

Επιλογή μας είναι το αν θα γράψουμε ιστορία ή το αν θα αφήσουμε την ιστορία να μας γράψει στα παλιά της υποδήματα. Ήδη, έχουμε καθυστερήσει φριχτά. 

Λοιπόν. Να το πω χύμα: Ποιο εύκολο είναι να σώσουμε την Ευρώπη παρά να σώσουμε τους εαυτούς μας. Και εννοώ την Ευρώπη των Λαών και των θεσμών γιατί μέχρι τώρα σώζουμε τον κόσμο των λίγων. Ας μην φαινόμαστε τόσο λίγοι λοιπόν.  

13.Στον «Κρίσιμο Ηλίθιο» γράφετε: « Μας άδειασαν από όνειρα που προστάτευαν το σύμπαν από τη μανία της σάρκας». Υπάρχει ελπίδα;

Όχι. Δεν υπάρχει. Για αυτό και οφείλουμε να τη δημιουργήσουμε.

19-10-2013: Παρουσίαση ποιητικής ανθολογίας-αφιέρωμα στον Κ.Π.. Καβάφη. 150 χρόνια από τη γέννησή του.

Ο Πέτρος Αργυρίου δίπλα στη Βάσω Παππά, συνδιοργανώτρια της βραδιάς και επιμελήτρια της ανθολογίας.

Ο Πέτρος Αργυρίου μίλησε για την προσβολή που έγινε από την πολιτεία στη μνήμη και το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη, απομονώνοντας επιλεκτικά και επομένως αλλοιώνοντας στίχους του ποιητή ώστε να χρησιμοποιηθούν ως προπαγανδιστικά συνθήματα στα αθηναϊκά τρόλ-ει, παρουσιάζοντας στους Αθηναίους έναν Καβάφη "ψιλοκομμένο" όπως σχολίασε και ο εργάτης του λόγου Ν.Σαραντάκος.

Μίλησε για τη διαχρονικότητα του ποιητή και διάβασε το ποίημα του "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.χ" το οποίο όπως τόνισε, μέσα από συμβολισμούς του μακρινού παρελθόντος έχει τη δύναμη να περιγράφει το σκοτεινό σήμερα σε τέτοιο βαθμό ώστε ο τίτλος του θα μπορούσε κάλλιστα να είναι "Εν μεγάλη αποικία, 2013 μ.Χ", τίτλος που ανεξάρτητα παρουσιάστηκε σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα.

Παρότρυνε τους νέους ποιητές να είναι τολμηροί και αληθινοί και να βρεθούν στις πρώτες γραμμές του πολέμου που η ύλη διεξάγει κατά του πνεύματος ενώ τους έψεξε για τα κλισέ που οι αδόκιμοι ποιητές λατρεύουν και που η ποίηση απεχθάνεται.

Συνέντευξη του Πέτρου Αργυρίου στην εφημερίδα της ελληνογερμανικής ομογένειας "Ελληνική Γνώμη" με αφορφή το καινούριο e-book του "Ο Μεσσίας με το άγγιγμα του Μίδα. Η περίεργη περίπτωση του Αρτέμη Σώρρα"

Συνέντευξη με τον συγγραφέα –αναλυτή Πέτρο Αργυρίου στην εφημερίδα της ομογένειας "Ελληνική Γνώμη" (www.elliniki-gnomi.eu/archives/46094).

Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.

vas_nikpap@yahoo.gr

Ο συγγραφέας-αναλυτής Πέτρος Αργυρίου είναι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα πνευματώδης, πολυσχιδής και με ένα ασίγαστο πάθος με οτιδήποτε καταπιάνεται. Ένας συγγραφέας με σπουδές στην Ιατρική την οποία εγκαταλείπει εξαιτίας της αντιουμανιστικής της μετεξέλιξης. Η συνέντευξη τούτη γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου σε μορφή e-book και που φέρει τον τίτλο “Ο Μεσσίας με το άγγιγμα του Μίδα” και που αναφέρεται στον δήθεν οικονομικό Μεσσία της Ελλάδας Αρτέμη Σώρρα.

Λογοτέχνης με μια πένα ασυμβίβαστη, αυθεντική και ανυπότακτη, ακριβώς όπως θα ήθελε να είναι οι άνθρωποι. Ως αναλυτής έχει κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση σημαντικών προσωπικοτήτων του εξωτερικού όπως ο Howard Zinn και η Celia Ingrid Farber ενώ ενίοτε έχουν μιλήσει εγκωμιαστικά για το έργο του ο Στέλιος Κούλογλου, ο Κλεάνθης Γρίβας, η Λιάνα Κανέλλη και ο Λάμπρος Παπαντωνίου.

Πρώην μέλος της Μensa, οργάνωσης για άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης στα κριτήρια της οποίας δεν πιστεύει. Έχει κληθεί από ραδιοφωνικούς σταθμούς του Καναδά, της Αυστραλίας, των ΗΠΑ ενώ έχει παρουσιαστεί και στο μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο RT.

Bιβλία του που έχουν εκδοθεί:

-   “Τα άγρια ζώα της πόλης” εκδ. Οξύ (2008)

-       “Τι δεν σας λένε οι γιατροί” εκδ. ETRA (2009)

-       “Pulp Med” Ο-books (2011)

-       “Θανάσιμες Θεραπείες” εκδ. Etra (2011). Το Σεπτέμβριο αναμένεται η συλλογή διηγημάτων του “Πρόσωπα ζώα πράματα” σε μορφή audio book σε αφήγηση του ιδίου από  τοStudioamid

Κύριε Αργυρίου, θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με την κυκλοφορία του τελευταίου σας βιβλίου σε μορφή e-book, που φέρει τον τίτλο “Ο Μεσσίας με το άγγιγμα του Μίδα” και αναφέρεται στον δήθεν οικονομικό Μεσσία της Ελλάδας Αρτέμη Σώρρα. Μίλήστε μας λίγο για το βιβλίο… Ποια είναι η αποδοχή του;

Το βιβλίο αποτελεί μια ενδελεχή ματιά σε μια υπόθεση που απασχόλησε και σε κάποιο βαθμό συνεχίζει να απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη ενώ σε αυτήν έχουν εμπλακεί και πρόσωπα της ομογένειας, κυρίως της αμερικανικής. Εξετάζει τους ισχυρισμούς ενός μέχρι πρότινος παντελώς αγνώστου επιχειρηματία με μέχρι και σήμερα άγνωστη επιχειρηματική δράση και οικονομική επιφάνεια ο οποίος εμφανίστηκε μαζί με μια μικρή ομάδα ανθρώπων εν μέσω της δριμείας ελληνικής κρίσης και με τη συνδρομή δικηγόρων άρχισαν να κάνουν εξωφρενικούς ισχυρισμούς εξαγοράς χρέους στην Ελλάδα και στην Κύπρο αφού πρώτα πιλοτικά και ανεπιτυχώς δοκίμασαν το εγχείρημα τους στο επίσης χρεοκοπημένο Jefferson County της Αλαμπάμα.

Για να μην αποκαλυφτεί η πραγματική και απατηλή φύση της προσφοράς τους, η ομάδα αυτή, γνωστή ως END (End National Dept), σφετερίστηκε δίκαια λαϊκά αιτήματα που αναδείχθηκαν από κινήματα όπως οι αγανακτισμένοι, αιτήματα όπως η άρση της βουλευτικής ασυλίας και ο λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους, αιτήματα τα οποία γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η αμαρτωλή ελληνική και κυπριακή οικονομική ελίτ που οδήγησε τον Ελληνισμό σε μαρασμό και εξαθλίωση επ ουδενί λόγω δε θα δεχόταν καθώς θα ισοδυναμούσε με την έκπτωσή της από την εξουσία. Η μεγαλύτερη εγγύηση λοιπόν της END για να μην ανοιχτούν τα δικά της «βιβλία» ήταν η ίδια η ενοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος και η άρνηση της να ανοίξει τα δικά της «βιβλία» πριν από την END. Για να το πούμε σε δημώδη ελληνικά: «μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια». Από την άλλη, η ομάδα του Σώρρα και η δράση της έδωσε στο ελληνικό κατεστημένο ένα χρήσιμο όπλο: Μοίρασε απλόχερα φρούδες ελπίδες για ένα νέο Μεσσία, έναν από μηχανής Θεό που θα έσωζε επιλεκτικά τους «περιούσιους» Έλληνες. Το «λεφτά υπάρχουν» του Γεωργίoυ Παπανδρέου με το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός εξαπάτησε τους Έλληνες ψηφοφόρους το 2009 για να παραδώσει τη χώρα στην τυραννία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ξαναχρησιμοποιήθηκε από την ομάδα Σώρρα για να κάνει ακριβώς το ίδιο: να παραπλανήσει κάποιους ώστε να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα που θα της επέτρεπε να επιδιώξει τους δικούς της στόχους, στόχους που όπως όλα δείχνουν είναι πολύ διαφορετικοί και μάλλον αντιθετικοί των διακηρυγμένων της επιδιώξεων. Παρότι η προδοσία των Ελλήνων από την πολιτική τους ελίτ είναι ακόμη νωπή και διαρκής, κάποιοι Έλληνες με μεταφυσική ροπή «πείστηκαν» από το νέο φρούτο.

Το πόσο αμοιβαία ωφέλιμη είναι η όποια αντιπαράθεση του πολιτικού κατεστημένου με την |End φαίνεται από την πρόσφατη εκδίκαση της μήνυσης του τηλεπωλητή, πρώην βουλευτή Λαϊκιστικού ακροδεξιού κόμματος που μεταγράφηκε στο κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και νυν υπουργού Υγείας της παρούσας δικομματικής και εκλογικά μειοψηφικής κυβέρνησης των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων που εμφανίζονταν κάποτε ως μεγάλοι πολιτικοί και ιδεολογικοί αντίπαλοι, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, του Άδωνη Γεωργιάδη. Παρότι ο Γεωργιάδης μήνυσε την END για διασπορά ψευδών ειδήσεων ως όφειλε οποιοσδήποτε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος να κάνει, εντούτοις αρνήθηκε να του παραδοθούν στοιχεία που κυριολεκτικά εξέθεταν την END και δεν παρουσιάστηκε καν στη δίκη με αποτέλεσμα όχι μόνο να κερδίσει τη δίκη η END αλλά και πλέον να ισχυρίζεται πως η ελληνική δικαιοσύνη δικαίωσε έμμεσα τους εξωφρενικούς της ισχυρισμούς και να αναγνωρίσει το «γνήσιον» των χρηματοπιστωτικών προϊόντων που αυτή χρησιμοποιεί. Και αυτό αποτελεί τραγέλαφο καθώς σύμφωνα με την έρευνα τη δική μου αλλά και άλλων ανθρώπων που δεν έχουν ξεχάσει πώς να χρησιμοποιούν τη λογική τους, τα εργαλεία μέσω των οποίων η END θα έσωζε πρώτα Ελλάδα και Κύπρο και μετά ολάκερο τον κόσμο από τις δαγκάνες του χρέους έχουν προέλθει από μια πολύ σκοτεινή παραχρηματοπιστωτική αγορά που μισθώνει ή πουλά προϊόντα τουλάχιστον ύποπτα για να μη χρησιμοποιήσω κάποιον πιο κατηγορηματικό παρά ταύτα δίκαιο χαρακτηρισμό σε κλάσματα της αναγραφόμενης και υποτιθέμενης αξίας αυτών των προϊόντων. Μιας αγοράς δηλαδή που ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα. Και αυτό ακριβώς έκανε και η END. Αυτή ήταν εξαρχής η λογική της και το Modus Operandi της.

Δεν περιμένω καμιά αποδοχή του βιβλίου μου. Πολλοί Έλληνες έχουν πλήρως αλλοτριωθεί από την κουλτούρα του τσάμπα που είναι το δόλωμα της τοκογλυφίας που τους έχει φέρει σε τόσο δεινή θέση… Δεν πρόκειται να δώσουν ούτε 3 ευρώ για να μάθουν στοιχεία μιας υπόθεσης για την οποία μπορεί να ξοδεύουν ώρες και μέρες και μήνες από τη ζωή τους για να διαπληκτίζονται και να αλληλοϋβρίζονται για κάτι που δεν έχουν την παραμικρή φιλοπεριέργεια να μάθουν τι ακριβώς είναι, να πετάν ολόκληρα κομμάτια του χρόνου του δικού τους αλλά και των συμπολιτών τους που έχουν παρά πολύ πραγματικά και πιεστικά προβλήματα. Αυτό κι αν είναι σπατάλη. Το να πετάς το χρόνο σου και τη ζωή σου σε ηλιθιότητες όταν σε ζώνουν τα φίδια. 

Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να δηλώνεις “επάγγελμα συγγραφέας”;

Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, αρκεί να έχεις μακριά διχαλωτή γλώσσα. Έτσι ο Σώρρας είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην ιστορία του σύμπαντος. Οι πολιτικοί μεγαλουργούν στο όνομα της Ελλάδας. Μικροί άνθρωποι με ισχνό έργο παρουσιάζονται ως άνθρωποι του πνεύματος και διανοούμενοι. Καλοπληρωμένοι αυλοκόλακες παρουσιάζονται ως συγγραφείς. Σκυλάδες που μόνο στο Πακιστάν θα γινόντουσαν αποδεχτοί είναι ζάμπλουτοι «λαϊκοί ερμηνευτές» που ακόμη και σήμερα σε κάθε εμφάνιση τους κάποιοι ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ σε μια φρικτή επίδειξη πλούτου που θα έπρεπε να εξοργίζει τους εκατομμύρια νεόφτωχους της χώρας. Η Ελλάδα πέθανε τη δεκαετία του 1980 για μια πλειάδα λόγων. Έκτοτε και με μικρές φωτεινές εξαιρέσεις που από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισαν να εκλείπουν και αυτές, υπάρχει μια πλήρη αναστροφή της ιδανικής «τάξης πραγμάτων». Η Ελλάδα έχασε όλα της τα ηθικά, πνευματικά και ηθικά στηρίγματα, τους προμάχους της, τα αντισώματα της. Τα παράσιτα και οι καρκίνοι κάναν και σε μικρότερο βαθμό συνεχίζουν να κάνουν πάρτι στο κουφάρι της.

Όσο για μένα, το τι είμαι και τι δεν είμαι, το αποδεικνύω καθημερινά με τη δουλειά και την αφοσίωση μου στο έργο μου μέσα σε ένα ακραία εχθρικό περιβάλλον που σκοτώνει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου από την κούνια.  

Μετά από μια πολύπλευρη τριβή με το ιατρικό σύστημα αλλά και την εναλλακτική ιατρική, πλέον γράφετε για θέματα δημόσιας υγείας αλλά και για την πολιτική. Πιστεύετε ότι ένας δημοσιογράφος και συγγραφέας σαν εσάς μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;  Τι είναι αυτό που σας κάνει να συνεχίζετε;

Αυτό που με κάνει να συνεχίζω είναι αυτό που με έκανε να ξεκινήσω εξαρχής:  Μια βαθειά αίσθηση αφοσίωσης στην ανθρωπότητα πρώτα και στην Ελλάδα έπειτα, μια επιμονή η οποία πλέον έχει απογυμνωθεί από την ιδεαλιστική πανοπλία της ψευδαίσθησης ότι ένας συγγραφέας μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ειλικρινά; Δεν μπορεί. Και δεν είναι συνετό να τρέφει ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Το μόνο που προσπαθούμε να κάνουμε πλέον είναι να περισώσουμε ό,τι μπορούμε. Ό,τι αξίζει. Οτιδήποτε από αυτά τα λίγα και τα σπάνια που αν χαθούν, η ανθρωπότητα θα μείνει λιγότερο ανθρώπινη και περισσότερο ανυπεράσπιστη απέναντι σε καταστροφικές ορμές της. Όπως μου είχε πει κάποτε και ο Howard Zinn: “να κρατήσουμε τη σπίθα ζωντανή". Δυστυχώς αυτή η Ελλάδα, τρώει τα παιδιά της και έχει πολύ καλούς λόγους να το κάνει. Γιατί η αξιοκρατία απειλεί τη φαυλότητα. Και η φαυλότητα κυβερνά αυτόν τον τόπο. Έτσι λοιπόν, σημαντικοί άνθρωποι, από τη Μαλβίνα Κάραλη και την Αριστέα Μπουγάτσου μέχρι τον ανυπέρβλητο μεγάλο μας φιλόσοφο Δημήτρη Λιαντίνη ουσιαστικά διώχθηκαν και πλήρωσαν με τη ζωή τους, έστω και έμμεσα την αγάπη τους για τον άνθρωπο, τον Έλληνα και το καθήκον. Άραγε ποιος από εμάς θυμάται τη λέξη καθήκον όχι ως ένα καταναγκασμό αλλά ως μια υπέρτατη εσωτερική επιταγή;

Ποια πιστεύετε ότι είναι η πηγή της κρίσης και πως την αντιμετωπίζει ένας εναλλακτικός γιατρός; Μπορεί να τη δει ως ευκαιρία, ως κάτι που θα τον δώσει κίνητρο για να προχωρήσει πιο πέρα ή όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα των ευχολογίων;

Η πηγή της κρίσης δεν είναι τίποτε άλλο από έναν άπληστο υλισμό και μια εξουσιομανία εκτός ελέγχου και ορίων που έχει καταφέρει με επιστημονικές και όχι μόνο μεθόδους εδώ και δεκαετίες να μετατρέψει την ανθρωπότητα σε τεράστια καταναλωτική δεξαμενή. Η ανθρωπότητα, με λίγους άμεσους και ορατούς περιορισμούς πλέον από το φυσικό της περιβάλλον, έχασε κάθε έννοια μέτρου και πλέον χρησιμοποιεί τις τεράστιες τεχνολογικές της ικανότητες για να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσο θα μπορούσε ποτέ να λύσει και να τα εκμεταλλεύεται για να παράγει «κέρδος» και να διατηρεί ένα από όλες τις απόψεις επιζήμιο και χρεοκοπημένο μοντέλο που προβάλει τη χλιδή ως τη μεγάλη του κατάκτηση. Αυτή η οικονομική κρίση είναι απλά προοίμιο πολύ μεγαλύτερων κρίσεων που θα ακολουθήσουν αν δεν αντιληφθούμε την πραγματικότητα της πεπερασμένης φύσης μας και των πεπερασμένων πόρων του πλανήτη καθώς και τις λεπτές ισορροπίες του ηθικού και κοινωνικού βίου αλλά και τις ευρύτερες ισορροπίες της βιόσφαιρας που ακόμη μάς ανέχεται παρότι έχουμε αρχίσει να λειτουργούμε ως πολύ επιθετικοί καρκίνοι. Όσον αφορά την εναλλακτική ιατρική, δεν δύναμαι να μιλήσω εξ ονόματος των εναλλακτικών γιατρών καθώς δεν είμαι ένας εξ αυτών. Σίγουρα όμως οι παταγώδεις συστημικές «αποτυχίες» επιβάλλουν άλλες λογικές και άλλους τρόπους οι οποίες όμως δεν είναι εξ ορισμού άνοσες ούτε στην πλάνη ούτε στην αυθαιρεσία. Δεν έχει σημασία μόνο το τι είναι το εργαλείο αλλά και το πώς το χειρίζεται κάποιος. Αυτήν τη διαπίστωση η τεχνολατρεία μάς έχει κάνει να την ξεχάσουμε εντελώς.

Πώς βλέπετε το μέλλον της χώρας μας; Υπάρχουν περιθώρια αισιοδοξίας;

Τραγικό. Πέρα από το ότι η οικονομική πραγματικότητα είναι αδυσώπητη και αναπόδραστη για το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, επιπρόσθετα η χώρα εδώ και καιρό έχει απολέσει τα πιο δημιουργικά της κύτταρα, αυτά ακριβώς που μπορούσαν να δημιουργήσουν αυτόνομες επιλογές και δυνατότητες διεξόδων. Αυτή η κατάσταση αντί να αντιστρέφεται απλά επιδεινώνεται. Το σιφόνι της μετανάστευσης από μέσα προς τα έξω και από μέσα αλλάζει τους συσχετισμούς των δυνάμεων που μπορούν να αποδεσμεύσουν τη χώρα από τα εσωτερικά και εξωτερικά δεσμά της διαρκώς προς το χειρότερο δημιουργώντας όλο και μεγαλύτερους εξαρτημένους ή και το εντελώς αντίθετο απόλυτα εξαγριωμένους πληθυσμούς. Στο ιδεολογικό επίπεδο παλεύουμε ακόμη ιδεολογικούς πολέμους του παρελθόντος που εξυπηρετούσαν και συνεχίζουν να εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα και δυστυχώς σε αυτό το θέατρο των σκιών και των φαντασμάτων είναι οι σκιές και τα φαντάσματα που κερδίζουν και συνεχίζουν να μετατρέπουν τη χώρα κατ εικόνα και ομοίωσή τους. Ενώ οι προκλήσεις βρίσκονται στο παρόν και στο μέλλον εμείς εδώ συνεχίζουμε να πολεμάμε με το παρελθόν των άλλων ενώ αδυνατούμε να μάθουμε από το παρελθόν το δικό μας. Και αυτό το αλλότριο παρελθόν μάς κερδίζει διχάζοντάς μας. Σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για το καλύτερο.

Δεδομένης της καυτής γεωπολιτικής θέσης της χώρας μπορούμε όχι μόνο να προσευχόμαστε αλλά και να δράσουμε προληπτικά για να μη συμβεί το χειρότερο σε μια εποχή ευρύτερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων όπου τα στοιχήματα είναι καταστροφικά ψηλά. Για τους ίδιους λόγους μπορούμε ίσως να ελπίζουμε ότι θα διασωθούμε από το χειρότερο. Όπως και να’ χει, είτε θα μιλάμε για χώρα διαλυμένη, είτε για μια χώρα πλήρες προτεκτοράτο όπως ήταν η χώρα μέχρι και τη δεκαετία του 1970, είτε για ευνοούμενο προτεκτοράτο όπως ήταν η χώρα από την δεκαετία του 1980 μέχρι και τις αρχές της νέας χιλιετίας με τα χειρότερα σενάρια να είναι και τα πιο πιθανά.

Η μυθιστοριογράφος Ναντίν Γκόρντιμερ, βραβευμένη με το Νόμπελ λογοτεχνίας, είπε “ότι παρότι ο κομμουνισμός απέτυχε, υπάρχουν ακόμα κάποια ιδεώδη του, που οι κοινωνίες θα μπορούσαν να κρατήσουν”. Εσείς πιστεύετε ότι σην εποχή μας έχει απομείνει καθόλου χώρος για ιδεώδη;

Ο εικοστός αιώνας συνέτριψε μαζί με τις ιδεολογίες και τα ιδεώδη που είναι εντελώς διακριτά από τις ιδεολογίες οι οποίες μπορεί να ενσωματώνουν ιδεώδη για τους δικούς τους σκοπούς. Παρότι τα ιδεώδη έχουν εξοστρακιστεί δεκαετίες πριν, η κρίση φανερώνει το πόσο ανοχύρωτη είναι η ανθρωπότητα απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό χωρίς αυτά. Από την άλλη, η ιστορία αποδεικνύει ότι κάθε φορά που τα ιδεώδη επιβάλλονται τυραννικά αντί να καλλιεργούνται παιδαγωγικά, κάθε φορά που ο τύραννος εκτοπίζει τον δάσκαλο, ε τότε τα ιδεώδη μετατρέπονται σε ιδανικά και τα ιδανικά σε ιδανικά εκτρώματα.  Τα ιδεώδη πρέπει να σε ωθούν προς κάτι το υψηλό. Όχι να σου επιβάλλουν να το μιμείσαι ή να το προσκυνάς ωσάν ειδωλολάτρης. 

Αν είχατε τη δύναμη τι θα εξαφανίζατε από την Ελλάδα και τι θα αναδεικνύατε;

Μακριά από μένα και από άνθρωπο τέτοια δύναμη. Παλεύουμε για να καλλιεργήσουμε πράγματα, όχι για να τα εξαφανίσουμε. Παλεύουμε να περιορίσουμε μονάχα όσες συνθήκες εμποδίζουν την πνευματική και την ηθική καλλιέργεια των ανθρώπων. 

Ο Καντ είπε ότι “Όσο κι αν οραματιζόμαστε κάποια μελλοντική τελείωση, η εμπειρική ιστορία κυριαρχείται τελικά, από την αντικοινωνική εγωπάθεια. Στο πεδίο αυτό κατά κανόνα νικητής αναδεικνύεται ο δεξιοτέχνης της δολιότητας και της αδικοπραγίας. Οι άδικοι και οι άρπαγες νέμονται συνήθως τα αγαθά της επίγειας ζωής”. Συμπλέεται με την άποψη του Καντ ή πιστεύετε ότι στους καλύτερους, σε οποιοδήποτε τομέα, έρχεται η δικαίωση εν τέλει;

Αυτό εξαρτάται από το πολιτισμικό πλαίσιο. Συνήθως όμως στην ανθρώπινη ιστορία το πολιτισμικό πλαίσιο είναι τέτοιο που αργά ή γρήγορα ή ρήση του Καντ αποκτά ισχύ κανόνα αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και οι κανόνες έχουν περιορισμένη ισχύ. Σήμερα για παράδειγμα, μια εποχή που κατ εμέ αποτελεί για το δυτικό κόσμο τουλάχιστον περίοδο παρακμής και ίσως και τέλος εποχής, η ρήση του Καντ επαληθεύεται σε πολλά επίπεδα. Κυρίαρχοι μηχανισμοί διοικούνται από τη φαυλοκρατία ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ οι καλοί και αγαθοί εξοστρακίζονται από τη δημόσια σφαίρα με πολλούς τρόπους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αξία πολλών πνευματικών ανθρώπων αναγνωρίζεται μετά θάνατον. Γιατί τότε το σύστημα μπορεί να σφετεριστεί το έργο τους και να το παρουσιάσει ως αγαθό που το ίδιο έχει παράγει και έχει προσφέρει. Το σύνολο της επιστήμης και της τέχνης έχει παραχθεί από λαμπρές μονάδες σε αλληλεπίδραση πάντα με τον κόσμο φυσικά,  και όμως σήμερα περισσότερο από ποτέ ανήκει σε εταιρίες ή/και κράτη. Μιλάμε για το σφετερισμό της παγκόσμιας πανανθρώπινης κληρονομιάς.

Δυστυχώς, αν εξαιρέσουμε την παιδεία, αυτήν την κληρονομιά οι πολλοί σπάνια την υπερασπίζονται ενώ εύκολα την παραδίδουν με αντάλλαγμα υλικές παροχές εκ μέρους των σφετεριστών. Σε κάτι τέτοιες εποχές όμως που οι ευκολίες και η κυριαρχία νωθρών παραδοχών καταρρέουν αγκαζέ, οι πολλοί θα υπερασπιστούν το στενό τους προσωπικό συμφέρον το οποίο μπορεί τότε να αντιληφθούν ότι δεν είναι άλλο από το παναθρώπινο συμφέρον. Και αυτή είναι μια κουλτούρα που αναπτύσσεται είτε σε περιόδους πολιτισμικής ακμής που το πνεύμα ανοίγει λεωφόρους αντίληψης και αναζήτησης, είτε σε περιόδους κρίσης όπου τα αυτονόητα που ήδη έχουν χαθεί γίνονται πλέον ξανά ζητούμενα. 

 Μεγαλώνοντας, ποια είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που σας αποκαλύφθηκε;

Ότι θα μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο. 

(Το βιβλίο "Ο Μεσσίας με το άγγιγμα του Μίδα, η περίεργη περίπτωση του Αρτέμη Σώρρα" μπορείτε να το αγοράσετε σε μορφή PDF εδώ: http://www.lulu.com/shop/%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85/%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B9%CE%B4%CE%B1-pdf/ebook/product-21114517.html .)

Ο Μεσσίας Με το Άγγιγμα του Μίδα

Μόλις κυκλοφόρησε σε e-book το νέο βιβλίου του Πέτρου Αργυρίου.
Είναι το αποτέλεσμα μιας δημοσιογραφικής έρευνας σε βάθος, που κράτησε καιρό...

Είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος όλων των εποχών. Ο σημαντικότερος ίσως εφευρέτης στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο λόγος του δονεί εγκεφαλικά κέντρα.

Έχει για εχθρούς του τις ισχυρότερες κλίκες του πλανήτη. Αυτός όμως θα καταφέρει να επικρατήσει δαμάζοντας τη δύναμη του Απολλώνιου φωτός.

Και να σπάσει τις αλυσίδες του Χρέους που κρατάνε σιδεροδέσμιο τον πλανήτη ολόκληρο. Γνωρίστε τον Αρτέμη Σώρρα. Τον άνθρωπο που πέρασε από την πλήρη αφάνεια μόλις σε μερικούς μήνες στη δημοσιότητα που του έδωσε η σχετική αδιαφάνεια των μεθόδων του.

Γνωρίστε την οργάνωσή του, την END, την End National Debt και τους υπερπατριώτες ομογενείς της που συστρατεύθηκαν για να σώσουν την χώρα τους στην ύστατη ώρα της.

Στοιχειοθετημένο από την πρώτη ως την τελευταία του γραμμή και με πρόσβαση σε έγγραφα που παρουσίασε ο Αρτέμης Σώρρας σε πρώην και νυν συνεργάτες του, τα λεγόμενα «μαγικά ραβδάκια» του, το «Ο Μεσσίας με το άγγιγμα του Μίδα- η περίεργη περίπτωση του Αρτέμη Σώρρα» είναι το απόλυτο βιβλίο αναφοράς για την υπόθεση Σώρρα

Εδώ το E-book

Ο Πέτρος Αργυρίου στα διεθνή ΜΜΕ: Το προφίλ του στο γερμανικό Nexus

Peter Arguriou

Autorenprofil

Peter Arguriou hat an der medizinischen Fakultät der Universität Athen studiert, brach aber sein Studium aus Enttäuschung über die mechanistische Auffassung von Medizin ab. Später studierte er an der Universität der Ägäis für kurze Zeit klassische Homöopathie unter George Vithoulkas, einem Träger des Alternativen Nobelpreises. Sein Buch „Bad Medicine: An Eon of Medical Corruption“ soll 2010 in Griechenland erscheinen; für das australische NEXUS verfasste er den Artikel „The Placebo Effect: The Triumph of Mind Over Body“ (14/04, 2007).

Artikel von Peter Arguriou

Kleine Chronik der neuartigen Epidemien	NEXUS Magazin 25
Der Placebo-Effekt	NEXUS Magazin 31

O Π. Αργυρίου μιλάει για την Κρίση στην Ελλάδα στα διεθνή ΜΜΕ: Radio (1)

Ο Πέτρος Αργυρίου μιλάει για την ελληνική κρίση στο Robert Scott Bell Show.

Ακούστε τον από το 1:20:00 της εκπομπής στο
http://radio.naturalnews.com/RobertScottBell/mp3/RSBShow-2012-12-27-Adams-Arguriou.mp3, at

Ο Π. Αργυρίου μιλάει για το Γερμανικό δόγμα λιτότητας στα διεθνή ΜΜΕ: TV (2)

Ο Πέτρος Αργυρίου μιλάει για το γερμανικό δόγμα λιτότητας και τις επιπτώσεις του στο δελτίο ειδήσεων του διεθνούς ειδησεογραφικού δικτύου RT το Δεκέμβριο του 2012

Ο Π. Αργυρίου μιλάει για την Ελληνική κρίση στα διεθνή ΜΜΕ: TV (1)

Ο Πέτρος Αργυρίου μιλάει για την ελληνική κρίση στο δελτίο ειδήσεων του διεθνούς δίκτυου RT το Νοέμβριο του 2012

Κατεβάστε Ελεύθερα από το www.studioamid.gr Το ΄΄ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΟ΄΄ διήγημα

 Η πτώση του μετεωρίτη στην Κεντρική Ρωσία,οι  δυσάρεστες επιπτώσεις σε χιλιάδες ανθρώπους, και οι συγκλονιστικές εικόνες που έκαναν τον γύρω του κόσμου μας ώθησαν να ακούσουμε με περισσότερη προσοχή και περιέργεια, ένα διήγημα από την συλλογή ''ΠΡΟΣΩΠΑ ΖΩΑ ΠΡΑΜΑΤΑ΄΄, του Πέτρου Αργυρίου, που βρίσκεται στο στάδιο τελικής επεξεργασίας και θα κυκλοφορήσει την Άνοιξη του 2014

Έχει  τίτλο ΄΄ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΟ΄΄. Ο συγγραφέας το έγραψε τον Ιανουάριο του 2013.   Κεντρικός ΄΄ήρωας΄΄ ένας μικρός,τρυφερός  μετεωρίτης που έπεσε κατα λάθος  στη γη. Αιφνιδίασε και αιφνιδιάστηκε με όσα είδε και με όσα τραγικά, προκάλεσε. 

  Το ''ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΟ΄΄  είναι στη διάθεση σας για να το κατεβάσετε στον υπολογιστή. Ενώ σε λίγες ημέρες θα ενισχυθεί, με νέο πρωτότυπο υλικό και η εφαρμογή ΄΄ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ΄΄

www.studioamid.gr 

Ένα μικρό απόσπασμα από το ''ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΟ'' 

 «Όσο ευσεβής και αν ήσουν, θα έπρεπε να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι αυτό που έβλεπες να σκίζει τον ουρανό αυτή τη Χριστουγεννιάτικη νύχτα ήταν το άστρο της Βηθλεέμ.

Το άστρο της Βηθλεέμ όφειλε να είναι ευγενικό, υπομονετικά να δείχνει το δρόμο προς τη φάτνη ακόμη και σε αυτούς που χαμηλοθωρούσαν πάντα.

Αυτό που έβλεπες εσύ, δεν ήταν κάποιο προμήνυμα γέννησης.

Αυτό που έβλεπες εσύ, ήταν ένα φωτεινό μαστίγιο στην πλάτη του ουρανού που πάλευε  αγωνιωδώς με τον εαυτό του και τον κόσμο.

Ένα πεφτάστερο.

Πρόλαβες και έκανες την ευχή σου. Αυτοί όμως που θα χτυπούσε το μαστίγιο αμετάκλητα, μόλις και μετά βίας πρόλαβαν να κάνουν την προσευχή τους. Και αυτή ήταν ευχαριστήρια.

 Είχε έρθει από μακριά. Τόσο μακριά που το ίδιο είχε ξεχάσει από πού. Κάποιοι θα λέγαν ότι είχε έρθει από την πύρινη καρδιά ενός άστρου. Άλλοι από τα παγωμένα σπλάχνα μιας διαστρικής ερημιάς.

Έτσι, αλάνι δίχως στόχο και δίχως μνήμη, σεργιάνιζε τις γειτονιές του σύμπαντος.

Άλλοι θα λέγαν πως ήταν μια τσίμπλα που πέταξε από το μάτι του ένας αγουροξυπνημένος θεός μετά από χιλιετίες ληθάργου.

Άλλοι πως ήταν ένα δάκρυ από τα αιώνια άγρυπνα μάτια ενός κοσμικού μαστιχόδεντρου , ταγμένου να καταγράφει τα γενόμενα του κόσμου τούτο στους εσωτερικούς του δακτυλίους.

Όλοι μα όλοι θα συμφωνούσαν όμως πως αυτός ο Βολίτης, έγινε τελικά θάνατος.

Αναπόφευκτος.     

Όταν είδε τον γαλαζοπράσινο πλανήτη, τα αλάνι του ουρανού τον ερωτεύτηκε. Ποιος να το κατηγορούσε; Σκληρή και αβάσταχτη η μοναξιά του ουρανού.

Το πεφτάστερι άρχισε να φλερτάρει τη γαία.

Να έρχεται όλο και πιο κοντά της.

Και τότε το κατάλαβε.

Είχε παγιδευτεί από αυτή. 

Και ορμούσε άθελα και ακατανίκητα να πληγώσει το κορμί του έρωτά του και να συνθλιβεί από αυτό.

Την τελευταία στιγμή είδε πως ο δρόμος του τελείωνε σε κάτι αστεία δίποδα. Σε κάτι ανθρώπους. 

Η γη θα επιβίωνε από τον παράφορο έρωτα του πεφτέσταρου. Ετούτοι οι άνθρωποι όμως όχι.

Το πεφτάστερο άρχισε να φλέγεται. Να προλάβει να αυτοκαταστραφεί  πριν προλάβει να καταστρέψει. Μα σε αυτόν τον αγώνα δρόμου θα ήταν η καταστροφή που θα έκοβε το νήμα πρώτη.

Το νήμα της ζωής τριών αθώων ανθρώπων. ..»

Το εισαγωγικό διήγημα της Συλλογής
 http://prosopazoapramata.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html